Omschrijving case:
Een werknemer rijdt in een auto van de zaak en heeft  een autoregeling ondertekend. Het bedrijf wordt als geheel overgenomen en er wordt bevestigd dat de arbeidsvoorwaarden ongewijzigd blijven. Bij het nieuwe bedrijf krijgt de medewerker in het jaar daarna een andere functie waarbij geen auto hoort. Werkgever wil streven naar harmonisatie tussen dezelfde functies en geeft aan dat de auto na einde van het leasecontract niet meer wordt vervangen. Werknemer geeft aan dat hij niet gehouden is mee te werken aan een verslechtering van zijn arbeidsomstandigheden.

Uitkomst:
De kantonrechter stelt het volgende: de leaseauto is een arbeidsvoorwaarde met een beloningscomponent en is daarmee te beschouwen als overeengekomen loon (in natura). De autoregeling is (destijds) ook geïncorporeerd in de arbeidsovereenkomst. De overname moet als een overgang van onderneming als bedoeld in artikel 7:662 BW worden beschouwd. De rechten en verplichtingen uit de arbeidsovereenkomst zijn van rechtswege overgegaan, hieronder is óók de autoregeling begrepen. Vanwege het verstrijken van de overeengekomen duur (48 maanden) betekent echter niet dat daarmee ook het recht van eiser op terbeschikkingstelling van een leaseauto op grond van de autoregeling is komen te vervallen. In de autoregeling is geen eenzijdig wijzigingsbeding als bedoeld in artikel 7:613 BW opgenomen, derhalve kan de autoregeling niet eenzijdig gewijzigd worden.

Een en ander laat echter onverlet dat, volgens vaste jurisprudentie, van een werknemer onder omstandigheden uit hoofde van het goed werknemerschap verlangd kan worden om mee te werken aan een aanpassing van zijn arbeidsvoorwaarden. Een dergelijk voorstel mag hij slechts dan afwijzen wanneer de aanvaarding ervan redelijkerwijs niet van hem kan worden gevergd. Het voorstel om de autoregeling te beëindigen is ingegeven door de wens om de arbeidsvoorwaarden te harmoniseren. Dit vormt echter geen voldoende zwaarwichtig belang om een voorstel als hiervoor bedoeld te doen. Kortom: men passeert niet de horde van het hebben van een voldoende zwaarwichtig belang bij het (doen van een voorstel tot het) laten vervallen van de autoregeling.

De werkgever wordt als volgt veroordeeld: 
Het ter beschikking stellen van een gelijkwaardige (lease)auto onder de voorwaarden en condities als vermeld in de autokostenregeling van 24 februari 2006, op straffe van verbeurte van een dwangsom van € 1.000,- per dag en het betalen van de proceskosten.     

Bronvermelding: 
Leeuwarden LJN: BX3980, Kort Geding , 398635 op 01-08-2012