Omschrijving case:
De heer X werkt vier dagen per week voor werkgever A en krijgt hiervoor een leaseauto ter beschikking van deze werkgever. De vijfde dag werkt X voor een andere werkgever, B. Hij gebruikt op de vijfde dag zijn leaseauto en rijdt hiermee meer dan 500 kilometer per jaar voor werkgever B. Er wordt een vergoeding afgerekend tussen de twee werkgevers. Deze vergoeding dekt niet alle autokosten. De berijder in kwestie krijgt te maken met bijtelling.

Uitkomst:
Het gerechtshof leek in zijn oordeel dat bijtelling van toepassing was, meegewogen te hebben dat de vergoeding die werkgever A aan werkgever B doorberekende niet kostendekkend was. Volgens de Hoge Raad is het echter niet van belang of er sprake is van een al dan niet kostendekkende vergoeding. Ook als de andere werkgever alle kosten van de voor haar afgelegde ritten draagt, wil dat nog niet zeggen dat zij de auto mede ter beschikking heeft gesteld. De ritten voor de tweede werkgever waren hier dan ook privéritten, omdat de auto uitsluitend door de hoofdwerkgever ter beschikking was gesteld. Dat leidde tot het van toepassing zijn van de bijtelling.

Bronvermelding:
Hoge Raad, 29 april 2011, nr. 10/02956, BQ2830